Jak bawić się z dzieckiem?
Z tego artykułu dowiesz się:
Janusz Korczak
Wielokrotnie słyszymy od naszych pociech: „ mamo, tato pobaw się ze mną”! Ogarnia nas wówczas panika, wydaje nam się, że jesteśmy za mało kreatywni i że dzieci powinny bawić się z dziećmi. Proponujemy gotowe rozwiązania : puzzle, gra planszowa … Nie zdajemy sobie sprawy jak ważna dla dziecka jest zabawa z rodzicami i jak wiele dobrego może uczynić w naszych codziennych relacjach.
Zatem w co się bawić?
Nasze dzieci faktycznie wykazują się dość sporą kreatywnością, same znalazłszy rolki po papierze toaletowym wyczarowują z nich piękne lornetki, lunety i itp.
Rodzice często zapominają, że z perspektywy dziecka nie jest ważna zabawka, którą się bawi ale to, kto mu w tej zabawie towarzyszy. Tak więc po powrocie z pracy, dosyć atrakcyjną propozycją zabawy może okazać się angażowanie pociechy w nasze obowiązki dnia codziennego. Prośmy o pomoc w krojeniu warzyw do sałatki, obieraniu marchewki, odmierzaniu składników do ciasta naleśnikowego itp. Rozwieszanie z mamą prania czy naprawa z tatą ulubionej zabawki nie tylko wypełnia czas zabawy ale pozytywnie też wpływa na rodzinne relacje.
Zabawa i nauka
Jeśli zaobserwujemy, że dziecko wykazuję inicjatywę w kierunku poznawania liter, wspaniałą zabawą okazać się może wspólne ich wyklejanie materiałami o przeróżnej fakturze. Np. wycinam z kartonu alfabet. Dzielimy go na samogłoski i spółgłoski. Dla łatwiejszego odróżnienia jednych od drugich możemy przyjąć, że samogłoski będziemy oznaczać kolorem czerwonym a spółgłoski kolorem niebieskim. Czerwone litery – samogłoski obklejamy czerwonym pieprzem, czerwonym sztruksem, czerwoną gąbką lub czerwonym papierem ściernym. Podobnie traktujemy niebieskie spółgłoski wykonując je poprzez obklejenie dżinsem, niebieską folią, pluszem itp.
Równie dobrym pomysłem może być pisanie własnej książki-pamiętnika z dzieckiem. Wystarczy, że na kartki bloku rysunkowego przyklejać będziemy ciekawe pamiątki z odwiedzanych miejsc ( bilet wstępu do cyrku, bilet z pierwszej jazdy tramwajem czy pociągiem, kolorowy liść znaleziony w parku, zdjęcie z urodzin kolegi/koleżanki itp.). Całość opisujemy datą, miejscem, wykonujemy kolorową okładkę i zszywamy lub bindujemy.
Ruch w warunkach domowych
Dziecięcą potrzebę ruchu, nawet w domu można zaspokoić np. wykonywaniem tzw. kołyski. Wystarczy duży, mocny koc na którym kładziemy dziecko. Unosząc końce koca tworzymy coś na wzór hamaku. Wspaniałej stymulacji ruchowej dostarczymy też dzieciom organizując tzw. ścieżki fakturowe. Wystarczy tak zorganizować przestrzeń wokół nas, aby powstało coś na wzór toru przeszkód. Przeszkody mogą być płaskie ( kawałek sznurka do przeskoczenia na jednej nodze) lub przestrzenne (tunel ze starego kartonu, równoważnia wykonana z butelki wody mineralnej oraz deski).
Zabawa, a rozwój społeczny
Zabawa to przygotowanie do życia w społeczeństwie i nauka panujących w nim zasad. Próby zabaw figurkami przy pomocy których, dzieci odwzorowywać będą zaobserwowane relacje pomiędzy dorosłymi z najbliższego otoczenia. W tym czasie zaproponujmy dzieciom organizowanie popołudniowej herbatki dla misia i lalek czy próby zabaw w sklep na placu zabaw. Ponad to, gry planszowe dadzą dużo satysfakcji, nauczą współpracy i działania.
Bardzo cenne jest, by umożliwić dziecku kontakt z grupą innych dzieci, niekoniecznie w tym samym wieku.
Zabawa jako zachęta do współpracy
Podczas gdy dla dorosłego porządek jest czymś, co sprawia mu przyjemność, dla dziecka jest niezbędny do prawidłowego wykształcenia świadomości przyczynowo-skutkowej. Porządkowanie, to zwykłe odkładanie zabawki na miejsce ale też i np. zabawa podczas rozpakowywania zakupów. Proponujemy wówczas dziecku, by pomogło nam i wyłożyło zakupione produkty w odpowiednie miejsca; jogurt do lodówki, szampon i pastę do zębów do łazienki itp. Podobnie z bardzo lubianą przez dzieci zabawą pn. „skrzynia skarbów”. Do pojemnika lub pudełka wkładamy elementy zabawek, przedmioty codziennego użytku ( łyżkę i widelec, klucze) lub rzeczy osobiste domowników (skarpety, kapeć, zegarek). Po wylosowaniu przedmiotu, zadaniem dzieci jest odłożenie/dopasowanie odnalezionego skarbu do miejsca lub osoby.
„Nie to ważne w co się bawić, a jak i co się przy tym myśli i czuje. Można rozumnie bawić się lalką, a głupio i dziecinnie grać w szachy. Można ciekawie i z fantazją bawić się w straż, pociąg, polowanie, w Indian, a bezmyślnie czytać książki.”
Janusz Korczak
Tekst : Agata Pamuła, pedagog terapeuta, właścicielka Klubokawiarni „Fabryka Prezentów”
