Jak urządzić pokój dziecka? Część pierwsza: układ funkcjonalno-przestrzenny.
Każde pomieszczenie w domu pełni jakąś funkcję. W sypialni śpimy i odpoczywamy, w biurze pracujemy, w salonie przyjmujemy gości, w garderobie z reguły przechowujemy różne rzeczy. Pokój naszego dziecka musi obsłużyć wszystkie te funkcje. Dziecko w nim śpi, bawi się, uczy, spędza czas z przyjaciółmi, gromadzi swoje skarby. Dlatego trzeba wszystko dobrze przemyśleć i starannie zaplanować, aby stworzyć przyjemną i wygodną w użytkowaniu przestrzeń dla dziecka. Od czego zatem zacząć?
Zacznijmy od planu funkcjonalnego. Pamiętajmy, że istotną cechą dobrego planu jest wyraźny podział na strefy. Wyróżniamy cztery podstawowe strefy:
- strefa relaksu, odpoczynku, snu – czyli łóżko, wygodny materac i szafka nocna z lampką,
- strefa zabawy, w której króluje swoboda i kreatywność naszego dziecka,
- strefa nauki to miejsce skupienia, a w nim przede wszystkim biurko, krzesło i regał,
- strefa przechowywania, czyli szafa, komoda, wszelkie kosze na zabawki, półki na książki.
Każda ze stref jest równie ważna i wymaga odrębnego podejścia do jej tworzenia. Jednak wspólnym mianownikiem łączącym wszystkie strefy powinno być bezpieczeństwo, wygoda i uśmiech naszego dziecka. Nie ważne, czy pokój jest duży, czy mały, czy znajduje się w domu jednorodzinnym, czy w bloku, czy jest przeznaczony dla jednego dziecka, dwójki, czy trójki. Jeżeli dobrze wyodrębnimy poszczególne strefy, znacznie ułatwi nam to dalsze urządzanie.
W poprzednim artykule pisałam, że idealnym założeniem podczas projektowania dziecięcych przestrzeni jest prostota. Dobry układ to układ prosty, uporządkowany i czytelny. Jeżeli uda nam się na papierze za pomocą kilku kresek bez problemu wyznaczyć strefy w dziecięcym pokoju, znaczy to, że mamy dobry plan.
Dziecko, czuje się komfortowo w uporządkowanych, „czytelnych” przestrzeniach, tam gdzie intuicyjnie wie, gdzie jest miejsca na wyciszenie się, a gdzie może bez problemu skakać i mazać po przygotowanej wcześniej do tego celu ścianie w strefie zabawy, w którym kącie pokoju może się skupić, a w którym znajdzie karton ze swoimi ulubionymi zabawkami.
Ważne jest też, aby układ przestrzenny był dostosowany do wieku, zainteresowań i częściowo również wzrostu dziecka. W układzie przestrzennym strefy powinny mieć odpowiednie proporcje. Jeżeli nasze dziecko jest przedszkolakiem, pamiętajmy, żeby ulubione książeczki czy zabawki były w zasięgu jego ręki. Jeżeli mamy osobną garderobę dla dziecka, strefa przechowywania i ilość szaf w pokoju może być ograniczona do minimum, a wtedy możemy powiększyć strefę zabawy. Należy koniecznie uwzględnić w projekcie zainteresowania naszej pociechy. Jeżeli dziecko lubi się uczyć zapewnijmy mu większe biurko i miejsce na książki, strefa nauki może być wtedy większa od strefy zabawy. Ważne również jest, aby meble spełniające tę samą funkcję znalazły się obok siebie, a nie były rozrzucone po całym pokoju.
Spróbujmy również zagospodarować tę przestrzeń tak, żeby rosła razem z dzieckiem i nie wymagała od nas co chwilę remontu oraz zmiany mebli, a przy tym nie nadwyrężała naszego budżetu. Przestrzeń ta powinna być na tyle uniwersalna, by przy niewielkim nakładzie pracy i jedynie zmianie dodatków była przyjazna dla przedszkolaka, ucznia, a potem nastolatka.
Jeżeli urządzanie pokoju dziecka zaczniemy od skupienia się na właściwym wydzieleniu stref, będzie to połowa sukcesu!
W następnych artykułach szczegółowo omówię każdą strefę. Zaczniemy od strefy relaksu. Zapraszam!
Autorką tekstu jest Agnieszka Ćwiklińska – projektantka wnętrz, założycielka Dekoratywki, pracowni, która specjalizuje się w projektowaniu wnętrz dziecięcych.
www.dekoratywka.pl
