WF? Zwolniony!
Dzieci unikają zajęć wychowania fizycznego. Coraz więcej uczniów nie ćwiczy na lekcji, na co pozwala im wystawione przez lekarza zwolnienie. To ogromny problem, zwłaszcza w obliczu danych, które mówią, że polskie dzieci należą do najszybciej tyjących w Europie.
O zwolnieniach z zajęć wychowania fizycznego dyskutowano w środę, 20 stycznia br., podczas posiedzenia sejmowych komisji edukacji, nauki i młodzieży, kultury fizycznej, sportu i turystyki oraz komisji zdrowia.
Wyniki ostatnich badań (z 2010 r.) pokazują, że prawie co trzeci uczeń nie uczestniczy we wszystkich lub prawie wszystkich lekcjach WF w ciągu roku szkolnego, a co dziesiąty bierze udział tylko w połowie lub mniej ogółu tych lekcji. Z wychowania fizycznego najczęściej zwalniają dziecko rodzice bez wyraźnego uzasadnienia medycznego.
Jak otrzymać zwolnienie lekarskie z WF?
Opinię na temat uczestnictwa dziecka w lekcjach wychowania fizycznego wystawia lekarz na prośbę rodzica. Na jej podstawie zwolnienia z lekcji, zgodnie z przepisami, udziela dyrektor szkoły.
Do specjalistów coraz częściej zgłaszają się rodzice, których dzieci są dotknięte problemem otyłości. Nierzadko wywołuje to u nich poczucie wstydu, stąd z obawy przed reakcją rówieśników w czasie zajęć, unikają wychowania fizycznego. To jednak błędne koło. Brak ruchu i nieodpowiednia dieta nasilają problem nadwagi.
Zbyt mała aktywność fizyczna niesie za sobą również inne konsekwencje, m.in. sprzyja wadom postawy i negatywnie wpływa na rozwój umysłowy i społeczny dziecka. A dla wielu uczniów 45-minutowe lekcje wf-u to jedyna dawka ruchu w ciągu całego tygodnia!
Kiedy zwolnienie z lekcji wychowania fizycznego jest uzasadnione?
Zgodnie z obowiązującym od 1 września 2015 roku Rozporządzeniem Ministra Edukacji uczeń może być zwolniony z wychowania fizycznego całkowicie lub częściowo (z wykonywania określonych ćwiczeń).
Całoroczne zwolnienie z wychowania fizycznego jest uzasadnione, gdy uczeń zmaga się z chorobami takimi jak:
- padaczka
- krótkowzroczność zagrażająca odklejeniem siatkówki,
- choroba Meniere’a (dolegliwość ucha wewnętrznego, która objawia się zawrotami głowy, szumami usznymi oraz rozwijająca się utratą zdolności słyszenia)
- astma (kiedy napady duszności są bezpośrednio związane z wysiłkiem)
- wady serca
- napadowe zaburzenia rytmu serca
- choroba reumatyczna
- ciężkie skrzywienia kręgosłupa
- niektóre zaburzenia psychiatryczne
